Iwonicz-Zdrój
Iwonicz-Zdrój to jedno z najstarszych w Polsce uzdrowisk. Z 1413 r. pochodzi wzmianka o istnieniu w miejscowości wód mineralnych. W 1464 r. zbudowano we wsi modrzewiowy kościół parafialny. W czasach renesansu, gdy rozwijały się nauki przyrodnicze, wzrosło zainteresowanie leczniczymi właściwościami wód mineralnych i uzdrowiskiem. W 1515 r. miejscowość ta należała do dóbr Tyrawa, nadanych później Tarłom. Iwonicz jako uzdrowisko wzmiankowane jest w 1578 w książce Cieplice napisanej przez Wojciecha Oczkę, nadwornego lekarza Stefana Batorego.
XIX W.
Historia
Władysław Bełza związany był z uzdrowiskiem w Iwoniczu-Zdroju, gdzie organizował w latach 1874-1890 życie kulturalne i towarzyskie, tu wygłaszał odczyty i urządzał wieczory poetyckie m.in. swoich wierszy. Dla regionu krośnieńskiego zasłużył się napisaniem pierwszego przewodnika krajoznawczo-turystycznego pt. Iwonicz i jego okolice wydanego w 1885 r. nakładem Zarządu Zdrojowego. W Iwoniczu-Zdroju na Kawalcach znajduje się jego pomnik ufundowany przez kuracjuszy i mieszkańców.
ŹRÓDŁA LECZNICZE
Uzdrowisko
Na terenie miasta znajdują się liczne źródła lecznicze, dostępne w pijalni wód (Plac Karola i Józefa 2, czynna codziennie w godz 8:00 do 17:30 z przerwą 12:45-13:30), a także odwierty solanek jodobromowych i siarczkowych.
Iwonicz-Zdrój jest dużym ośrodkiem lecznictwa uzdrowiskowego i sanatoryjnego. Leczy się tu choroby narządów ruchu, układu trawiennego, reumatologiczne, dróg oddechowych, kobiece, układu nerwowego, skóry, osteoporozę i otyłość.
WŚRÓD NATURY
Obiekty przyrodnicze:
- Źródło „Bełkotka” (aleja Wincentego Pola)
- Jodły pospolite (5 szt. okolice Bełkotki)
- Dąb szypułkowy (Plac Wojciecha Oczki)
- Miłorząb japoński (aleja Wincentego Pola).
Popularny jest szlak spacerowy:
- Na Żabią Górę (2,5 km, szlak czerwono-biały), prowadzi przez las zboczami Góry Przedziwnej do punktu widokowego skąd widać panoramę okolicy i Beskidu Niskiego.
